پلوتون
که نهمین سیاره دور از خورشید است، سیاره ای است سرد
و تاریک که خورشید از آنجا فقط بصورت ستاره ای
درخشان دیده می شود. پلوتون از سنگ و یخ تشکیل شده و
اندازه اش کوچکتر از ماه زمین است. هنگام نزدیک شدن
به خورشید جوی رقیق در اطراف آن تشکیل می شود که با
دور شدن سیاره از خورشید، یخ می بندد.
مدار
پلوتون بسیار طولانی بوده و بیشتر از سیارات دیگر
نسبت به دایره البروج انحراف دارد.
این سیاره هر 5/248 سال یک بار به دور خورشید می
چرخد که در مدت 20 سال از این زمان فاصله اش نسبت به
خورشید کمتر از فاصله نپتون از خورشید است. این
مشخصات غیر عادی باعث شده تا بعضی ستاره شناسان،
پلوتون را نوعی سیارک بزرگ تصور کنند.
پلوتون دورترین سیاره از خورشید بوده، کمترین دما را
در بین سیارات دارد. مدار بیضوی این سیاره که 5/248
سال زمینی طول می کشد، طولانی ترین مدار در منظومه
شمسی است. پلوتون کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و
کمترین نیروی جاذبه را دارد.
کارن
مواد تشکیل دهنده کارن ، تنها قمر پلوتون، احتمالاً
زمانی شبیه به مواد تشکیل دهنده پلوتون بوده اند.
اما در حال حاضر کارن عمدتاً از آب منجمد تیره، و
پلوتون از متان منجمد که رنگی روشن دارد پوشیده شده
اند.
احتمال می رود که مولکولهای متان بخاطر میدان جاذبه
قویتر پلوتون، از کارن جدا شده و جذب پلوتون شده اند.
مانند تمام اجرامی که منظومه مداری دارند، پلوتون و
کارن نیز به دور یک مرکز جرم مشترک می چرخند. کارن
که قمری بزرگ است، دارای طول قطری به اندازه نصف قطر
پلوتون بوده و 12 درصد جرم منظومه مداری را به خود
اختصاص داده است. مرکز جرم این منظومه در خارج از
سطح پلوتون قرار دارد.
مدار پلوتون 17 درجه نسبت به دایره البروج ، صفحه
مدار زمین، انحراف دارد، و این در حالی است که سایر
مدارهای سیاره ای فاصله بسیار کمی با صفحه دایره
البروج دارند. پلوتون در یک نقطه معین از مدار خود،
25/1 میلیارد کیلومتر (780 میلیون مایل) پایین تر از
دایره البروج قرار می گیرد. این فاصله تقریباً به
اندازه فاصله سیاره زحل از خورشید است.
